Фальклорная гадзіна “Глыбоцкая дуда”

Duda 3

Той, хто аднойчы чуў дуду, не забывае яе ніколі. Кажуць, гэты музычны інструмент нельга параўнаць ні са скрыпкай, ні з гармонікам, ні з цымбаламі. Быццам у гуках дуды ёсць нешта містычнае і незямное: тут і голас жывёлы, і гул даўно адгрукацеўшых бітваў, і пляскі старадаўняй карчмы...

Раней гэты старажытны музычны інструмент прысутнічаў у жыцці кожнага беларуса. Хрэсьбіны, пахаванне, жніво, Купалле, Каляды — дуда гучала падчас розных свят і абрадаў. Гучала аж да пачатку ХХ стагоддзя, пакуль на яе змену не прыйшлі цымбалы і гармонік. Мабыць, мы сёння і вывучалі б дуду толькі па музейных экспанатах, калі б некалькі дзясяткаў гадоў таму не пачалося яе адраджэнне.

На Глыбоччыне адраджэннем і папулярызацыяй беларускай дуды займаецца выхадзец з Глыбоччыны Віталь Воранаў.

Менавіта гэтаму музычнаму інструменту і была прысвечана фальклорная гадзіна “Глыбоцкая дуда”. Удзельніцы клуба “Сяброўкі” даведаліся, з якіх частак складаецца дуда, дзе ўпершыню на Глыбоччыне яна з'явілася. Кніжная выстава "Ой, зайграю я ў дуду!.." дазволіла даведацца, у якіх творах беларускіх і замежных паэтаў і пісьменнікаў упамінаецца гэты музычны інструмент.

Таксама чытачы прагледзілі відэафільм нашага земляка Дзмітрыя Дзёміна аб музычных інструментах і паслухалі музыку ў выкананні Віталя Воранава, таксама ў відэазапісы.