Родам Лiдзiя Львоўна са знакамiтай вёскi Нiзок, што на Уздзеншчыне, з таго лiтаратурнага “гнязда”, адкуль пачыналi “ставiць крыло” сваёй творчасцi паэт Паўлюк Трус, байкапiсец, празаiк i драматург Кандрат Крапiва. Не выключана, што iх прыклад стаў нейкiм стымулам i для пiсьменнiцы Арабей.
Але для жанчыны, праз маладосць якой прайшла вайна, а затым пэўны час суправаджала пасляваенная нiшчымнiца, такiя абставiны не маглi не пакiнуць свой адбiтак. След, запамiнальны назаўсёды. Як гаворыць сама аўтарка, жыццё было нялёгкае i ўсё, што адбывалася ў iм, пазней было карысным для яе лiтаратуры.
Лідзія Арабей пакінула пасля сябе багатую літаратурную спадчыну. Яе творамі зачытваюцца дарослыя і дзеці. З-пад пяра пісьменніцы выйшаў не адзін дзясятак зборнікаў аповесцей і апавяданняў, а яе літаратуразнаўчыя працы асвяцілі шмат пытанняў аб жыцці і дзейнасці беларускай паэткі Алаізы Пашкевіч.

У кнігу пісьменніцы ўваходзіць аповесць "Халодны май" – пра пасляваеннае студэнцтва, пра лёс дзяўчыны, скалечаны нялёгкімі абставінамі жыцця, узнаўляецца час, які адышоў у гісторыю.
У апавяданнях – і рэха вайны ў нашым сённяшнім дні, і праблемы сучаснасці, імкненне асэнсаваць з'явы жыцця, падзеі, што адбываюцца з намі і вакол нас.