17 снежня 2016 года мог бы адзначаць свой 65-ці гадовы юбілей  Мікалай Іванавіч Калакольцаў. Старэйшае пакаленне глыбачан добра ведае гэтую асобу, а для больш маладых, на жаль, гэта імя мала што скажа. Давайце ж ўзгадаем гэтага цудоўнага мастака, народнага майстра,  рэзчыка па дрэве Мікалая ІванавічаКалакольцава.

Мікалай Іванавіч нарадзіўся 17 снежня 1951 года ў Карэліі. У сямігадовым узросце сям’я Калакольцавых пераехала ў Беларусь. Пасёлак Падсвілле стаў яго другой радзімай. Пасля заканчэння Бабруйскага мастацкага вучылішча па спецыяльнасці мастак-афарміцель ён працаваў у мінскім кінатэатры “Дружба”, мастаком у Падсвільскім МПМК, майстрам у Пліскім лясгасе, кіраўніком гуртка разьбы па дрэву у Падсвільскім філіяле Глыбоцкага Дома рамёстваў.

Захапленне разьбой у Мікалая Іванавіча было паступовым, гэтаму майстэрству ён навучыўся самастойна. Спачатку займаўся коранепластыкай, затым перайшоў да аб’ёмнай разьбы. Ён прабаваў свае сілы і магчмасці ў маляванні і чаканке. Кожны від падымаў яго майстэрства на больш вышэйшую прыступку.

Аднак, найбольшага майстэрства Мікалай Іванавіч дасягнуў у тэхніцы плоскарэльефнай разьбы з выбраным фонам.

Спачатку асноўнай тэмай яго творчасці быў лес і яго жыхары. Паступова тэматыка пашыралася. З пад яго разца выходзілі абразы, панно-пейзажы, карціны. Праз работы мастак паказваў свой светапогляд. Зробленыя з вялікай акуратнасцю, яго работы кранаюць  натуральнасцю і праўдзівасцю,

Мікалай Іванавіч  шчодра дзяліўся сваім талентам з землякамі. У двары падсвільскага дзіцячага садка ўстанавіў драўляную скульптурную кампазіцыю на тэму казак пра гномаў, аздобіў дом пчяляра ў вёсцы Прошкава, праводзіў рэўстаўрацыю царквы Раства Найсвяцейшай Багародзіцы ў в.Папоўшчына, пакінуў на памяць нашчадкам партрэт Драздовіча.

Падчас правядзення конкурса разьбяртсва ў Глыбокім (1999) яго работа “Дрэва жыцця” заняла другое месца. "Карані дрэва бяруць пачатак і растуць з верхняга духоўнага свету, ля сярэдней частцы дрэва – месца чалавеку, таму крона з дубовага ліста прыпадае да зямной цвердзі..." - так казаў Мікалай Іванавіч.

Работы майстра неаднаразова прадстаўляліся на розных выставах:

• Абласная выстава, прысвечаная 800-годдзю стварэння “Слово о полку Игореве” (1986)
• Рэспубліканска выстава “Паляванне і рыбалоўства” (1987). Узнагароджаны медалём лаўрэата ІІ Усесаюзнага фестываля народнай творчасці.
• Выстава ў Парыжы, прысвечаная 500-годдзю Францыска Скарыны (1990)
• ІІ-я камерцыйная выстава ў Санкт-Пецярбургу (1991)
• Рэспубліканская выстава ў літаратурна-краязнаўчым музеі “Народныя промыслы Глыбоччыны” (1995)
• Рэспубліканская выстава ў Доме сяброўства “Беларускае дрэва” (1996)
• Удзел у міжнародны фестывалі ў г. Паставы “Звіняць цымбалы і гармонік” (1997)
• Абласная выстава “Беларусь – мая песня” (1998)
• Абласны пленэр “Дрэва жыцця” (1999)
•  Міжнародны фестываль мастацтваў “Славянскі базар у Віцебску” (штогод)

У фондах Глыбоцкага раённага гісторыка-краязнаўчага музею захоўваецца разная работа Мікалая Іванавіча  – “Партрэт Язэпа Драздовіча”, вялікае разное пано “Слово о полку Игореве” мае Глыбоцкі дом рамёстваў. Астатнія работы беражліва захоўваюць родныя мастака, яго сябры і прыхільнікі творчасці.

У 2000 годзе Мікалай Іванавіч вёў перамовы з Дрэздэнскай карціннай галерэяй аб арганізацыі персанальнай выставы яго работ у Германіі. Заўчасная смерць у 2003 годзе парушыла ўсе планы. 

Але глыбачане павінны ведаць, што жыў на нашай зямлі чалавек, які бачыў свет па-свойму. І праз свае работы даваў магчымасць кожнаму навукчыцца ўспрымаць знаёмыя рэчы па-іншаму...   

Светлой памяти художника

Николая Колокольцева посвящается

Художник особенной жизнью

Живет в небесах голубых.

Творит он духовною кистью:

Остался в иконах своих.

Обидно, что пожил так мало,

Земная прервалась жизнь.

И бренное тело устало:

Душа улетела в высь.

А рядом божественно светит

Николая Угодника нимб.

Блажен, кто святого встретит –

Навечно останется с ним.

Не трогайте хрупкую душу,

Слезами умыть не спеши.

Встань на колени и слушай:

Песню Вселенной Души.

Светлана Новик

Літаратура аб жыцці і творчасці Мікалая Калакольцава:

Батвінёнак, Г. Жывое дрэва рамёстваў.- // Веснік Глыбоччыны. – 1997.- 25 жніўня

Зікевіч А. Шанавалі знакамітага майстра.- Веснік Глыбоччыны.- ...

Жыгуноў, А. Дума пра маці // Веснік Глыбоччыны. – 2004.- 11 лютага

Марцынкевіч, Р. Божы дар Мікалая Калакольцава // Веснік Глыбоччыны.- 2000.- 17 мая

Марцынкевіч, Р. Дзякуй за любоў да жыцця: інэрв’ью з М.Калакольцавым // “Веснік Глыбоччыны.- 1996.- 2 жніўня

Міхайлаў, А. Творца  // Веснік Глыбоччыны. - 1991.- 15 студзеня

Федарыстава, Н. Помнім майстра Калакольцава // Народнае слова.- 2003.- 27 верасня

Федарыстава, Н.  Дрэва жыцця // Веснік Глыбоччыны. - 1999. - 14 ліпеня

Шпакоўская, Г. Спеўнае дрэва // Народнае слова.- 1995.- 4 мая

Шпакоўская, Г. У Падсвіллі і блыху падкуюць // Народнае слова.- 1999.- 31 жніўня.- С.4

Яцкевич, Т. Творить искусство может лишь избранник… // Бел. нива.- 2000.- 19 февраля.- С.16