У Галубіцкай сельскай бібліятэцы прайшоў вечар-партрэт  "Палёт душы паэта”, прыўрочаны да 105-годдзя з дня нараджэння паэта Алеся Дубровіча.

Алесь Дубровіч - урадженец вёскі Каралевічы. Самабытны паэт, ён быў актывістам,  прымаў удзел у рэвалюцыйным  руху, ва ўстанаўленні савецкай улады.У часы Вялікай Айчыннай вайны ён, яго бацька, два браты і другія падпольшчыкі былі растраляны фашыстамі ва ўрочышчы Жвіроўня, непадалёку ад Галубіч.   Як памяць аб паэце застался некалькі яго фотаздымкаў і нізка вершаў.

Было прыемна, што на мерапрыемстве прысутнічаў унук паэта Сяргей Дзёмін, які быў шчыра ўсхваляваны тым, што памяць пра яго дзеда захоўваецца не толькі ў сям'і. У бібліятэцы сабраны ўвесь друкаваны матэрыял, прысвечаны жыццю і творчасці А.Дубровіч.

 Мы

Мы—скрыўджаных няпраўдай струны,

 Адным распалены агнём.

 Мы гімн пакуце граем сумны

 Iславу барацьбе пяём.

 Натхненне наша у змаганні

 За шчасце новага жыцця,

 Мы летуцім аб светлым ранні,

 І шмат у песнях пачуцця.

 Мы сэрцам полымным і чыстым

 Асвецім шлях сябрам другім

 I верым: песняй урачыстай

 Мы перамозе зложым гімн!

Зорны край

 Мне песняй выліць хочацца

 Увесь жар грудзей маіх.

 Наперад!.. Не варочацца,

 Хоць шлях калюча-ліх!

 За хмарамі, за горамі

 Есць сінязорны край.

 Іду к яму нязморана —

 Гэй, сэрца, марш іграй!

 Прыпол там, зорак поўны я

 Згарну з той сінявы.

 Да вас, прасторы родныя,

 Да сцежак палявых

 Вярнуся, поўнай жменяю

 Сыпну пад стрэхі хат,—

 Няхай гараць праменнямі,

 Да дня гараць няхай!

 ***

Старонка   мая,   у   смутку

Ты сына свайго не кляні!

Мне ў кожным лясным закутку

Сняцца твае кляны,

Хваёвыя пералескі,

Кветак мядзяны пах,

Узняўшыя снег пралескі

Як зараз стаяць у вачах...